Experimenteren met agro-based bouwmaterialen

In Emmen is een prototype Tiny House gepresenteerd, dat volledig is opgebouwd uit bio-composieten, die zijn geproduceerd uit agrarische producten, reststromen en gerecyclede materialen. "Er zitten nog wat spijkers en schroefjes in, maar verder is het Tiny House volledig agro-based”, zegt Daan van Rooijen, Associate Lector Bio composieten bij NHL Stenden (HBO). Als nieuwe techniek werden in het Tiny House bijvoorbeeld isolerende sandwichpanelen met bio-PUR toegepast, kozijnprofielen met papier en constructieve profielen met 70% natuurvezels en een brandwerende hars.

Daan van Rooijen breekt een lans voor de toekomst van agro-based bouwen: “Dit Tiny House moet inspiratie geven aan de Nederlandse Bouwindustrie en een alternatief bieden voor houtbouw, wat de Nederlandse boer de mogelijkheid biedt grondstoffen te leveren voor de bouw en de kap van bomen spaart in overwegend het buitenland.” Daan legt uit dat je de composieten eerst moet ontwerpen: “Maar zodra je weet hoe de constructie in elkaar zit, kun je ook bepalen hoe je de vezels moet plaatsen voor optimale sterkte of juist buigzaamheid en daar zit de kracht van composietvezels. De natuur doet namelijk precies hetzelfde, denk maar aan de vezels in een boom of een bot.”

Het grootste toegepaste bouwonderdeel is een dakpaneel uit één stuk: "Het is een typisch voorbeeld van wat je met composiet kunt doen om meerdere functies te integreren”, zegt onderzoeker Rik Brouwer van het open innovatiecentrum Green PAC, een samenwerking tussen NHL Stenden en Windesheim. "We hebben hierbij gebruik gemaakt van een nieuwe techniek, genaamd vacuüminjectie. Daarbij leg je alle materialen neer op een plaat schuim, pakt het in met folie, zuigt het vacuüm en laat vervolgens de hars naar binnen stromen. Zo maken we een sandwichpaneel dat in één keer de complete dakconstructie, warmte-isolatie en dakgootprofielen bevat.”

fotocredits: Daan van Rooijen en Henk Loves

Word je blij van dit soort gave huisjes? Bestel dan een van m'n boekjes:

Slim Ruimtegebruik 1, 2 en 3

Lees het hele artikel hier:

Experimenteren met agro-based bouwmaterialen

Seroro, verticaal wonen in Seoul

 

Seroro, wat verticaal betekent, is een microhuis in Seoul. De kamers zijn gestapeld en de bewoners wonen verticaal. Seroro is gelegen in het hart van de stad, waar de grondprijzen extreem hoog zijn. Maar dit stukje land was zo klein, dat er weinig ontwikkelingsmogelijkheden leken en de prijs naar een acceptabel niveau daalde. Een jong stel nam de moedige beslissing hier hun eerste huis te bouwen.

Smaller Architects is een Koreaans architectenbureau, gevestigd in Seoul.Het werd in 2016 opgericht door architect Minwook Choi:

“We proberen verder te gaan dan architectuurtheorie en streven ernaar om zorgvuldiger in de context te kijken en architectuur te ontwerpen, die past bij zijn omgeving. Deze locatie heeft veel voordelen en is gunstig gesitueerd ten opzichte van openbaar vervoerlijnen, een park en de vestingmuur van de oude stad Seoul.”

De grootte van elke verdieping is 16 vierkante meter. Minwook Choi: “Het jonge stel besteedt de meeste tijd overdag op de eerste en tweede verdieping. En verplaatsen zich voor de nacht naar de derde en vierde verdieping.”

De omgeving van de woning heeft een grote invloed op de vorm en het ontwerp van het gebouw. De meeste ramen van het gebouw zijn naar het zuiden en westen gericht voor natuurlijke verlichting en uitzicht op het park. Aan de noordelijke en oostelijke kant is er een minimum aan ramen met het oog op de privacy.

De gebogen buitenlijn van de gevel van het gebouw volgt op een natuurlijke manier de vorm van land.

Binnen een woning 5 woonlagen creëren is niet gebruikelijk. Toch bevalt het prima. Minwook Choi: “Het blijkt net zo comfortabel als elk ander huis. De bewoners beginnen zelfs het gezondheidsaspect te waarderen van het trappen lopen.” Maar er is ook genoeg ruimte om je terug te trekken in je eigen kamer. Zelfs met een huisdier, in dit geval een kat, ben je van alle gemakken voorzien.

bron: Smaller Architects
foto credits: Byun Jongseok

Word je blij van dit soort gave huisjes? Bestel dan een van m'n boekjes:

Slim Ruimtegebruik 1, 2 en 3

Lees het hele artikel hier:

Seroro, verticaal wonen in Seoul

Mi-Chan is een 12-jarige gepassioneerde banketbakker. Vanaf haar tiende heeft ze zich ontwikkeld als volleerd bakker onder andere door mobiele catering. Haar droom werd werkelijkheid met de bouw van een eigen banketbakkerij op 16,5 m2 vloeroppervlak, ontworpen door Sumiou Mizumoto van ALTS architecten. Het warme, lichte en minimalistische interieur verwelkomt gasten in de sfeervolle winkel, gelegen in een rustige woonwijk in Omihachiman, Japan.

De vader van Mi-Chan heeft de rol van opdrachtgever op zich genomen om dit bijzondere gebouwtje voor zijn dochter te bouwen. Ontwerpbureau ALTS had als doel het ontwerp en de aantrekkingskracht van de winkel zo sterk mogelijk te maken en tegelijkertijd de bouwkosten te minimaliseren. Het gebouwtje staat aan het einde van een weg, met daarachter een beekje. De architecten hebben geprobeerd het pad naar de beek te behouden en het ontwerp van de winkel ruim van opzet en doorschijnend te maken.

De helft van het gebouw is gemaakt van glas dat zonlicht doorlaat en de ruimte luchtig laat aanvoelen, terwijl de andere helft privé blijft. De kleine winkel is voorzien van air-conditioning en ontworpen met een zadeldak, compleet met een zichtbare houten constructie en bekleed met een lichtgrijze aluminium gevel. In de voorruimte voor de klanten staan een kleine gebakvitrine, de kassa en een barretje om de gebakjes op te eten. De achterkant van het huisje voorziet in een volledig uitgeruste keuken met elektrische apparatuur. Een naadloze verbinding van interieur en exterieur zorgt voor een levendige, uitnodigende atmosfeer.

bron: ALTS architecten

Foto-credits: Yuta Yamada

Word je blij van dit soort gave huisjes? Bestel dan een van m'n boekjes:

Slim Ruimtegebruik 1, 2 en 3

Lees het hele artikel hier:

Mi-Chan's banketbakkerij

Kerterre bouwt met kalk en hennep

'Mensen de mogelijkheid bieden om hun eigen huis te bouwen. Daar draait het om bij Kerterre.' Aan het woord is Evelyn Adam, initiatiefneemster van deze bijzondere kalk en hennep bouwsels: 'De techniek is instinctief, creatief en ... bevrijdend. Bovendien betekent het bouwen van een Kerterre, dat je ervoor kiest om een positieve impact op de planeet te hebben en al je gewoontes te veranderen in iets goeds voor de planten, de dieren en de grond. Je kunt niet in een Kerterre leven zonder de hele filosofie en manier van leven te omarmen.'

25 jaar geleden bouwde Evelyne een achthoekig huis van hennep en kalk met een rieten dak. Het was een heel eenvoudig en natuurlijk huis, omdat ze zo dicht mogelijk bij de natuur wilde blijven. Maar het was nog niet dichtbij genoeg, dus begon ze een rond huisje te bouwen. Ze voelde dat de manier waarop we op aarde leven een zeer centrale vraag was over ecologie. En hoewel de mensen er destijds nog niet zoveel om gaven, bleef ze haar Kerterres bouwen en verbeteren en ging er uiteindelijk in wonen.

Slapen in een Kerterre betekent direct slapen op de aarde, omdat de vloer is gemaakt van een dikke laag ruwe hennep (of andere planten) en misschien een vilten tapijt, maar verder niets. Evelyn: 'Je kunt de energie van de aarde voelen en dit leidt tot veel veranderingen: Je slaapt minder, hebt meer energie, je hoeft niet zoveel te eten (vooral als je de planten uit je tuin eet) en je bent gelukkiger.'

Kerterres zijn klein. Evelyn legt uit: 'Het is beter om geen overbodige dingen in je leven toe te staan. Met een klein huisje in de natuur laat je meer ruimte over voor andere wezens, en door tussen hen te leven kom je terecht in een meer natuurlijke cyclus.'

In de workshops van Kerterre bouwen de cursisten hun eigen huisje: “Tijdens Onze 5-daagse workshops bouwen we met ongeveer 15 personen een Kerterre met een diameter van 2,5 m. Er moet dan nog wel het een en ander worden afgewerkt, maar dit is de snelste techniek die ik ken.'

Word je blij van dit soort gave huisjes? Bestel dan een van m'n boekjes:

Slim Ruimtegebruik 1, 2 en 3

illustraties Marcel van Mierlo

Lees het hele artikel hier:

Kerterre bouwt met kalk en hennep

10 toppers uit 10 jaar Slim Ruimtegebruik

10 jaar geleden voorzagen Bouwtotaal en LEVEN in Tuinen een belangrijke toekomst voor piepkleine super innovatieve mega duurzame gebouwtjes. De verwachting was dat vooral met deze kleine gebouwtjes veel geëxperimenteerd en gepionierd zou worden met nieuwe materialen, nieuwe bouwsystemen en duurzame installaties, en dat de bouwsels de lezers van Bouwtotaal zouden prikkelen en inspireren. Met die overtuiging is de serie Slim Ruimtegebruik gestart.

Het eerste artikel (april 2013) beschreef White Cube, een tot kantoor omgebouwde zeecontainer. Daarna volgden kleine huisjes van klei, mantelzorgwoningen, muziekstudiootjes, boomhutten, uitklapgebouwtjes en ga zo maar door. Nu, tien jaar later, zijn er 90 artikelen met de meest uiteenlopende verschijningsvormen en functies gepubliceerd. De eerste 60 artikelen zijn gebundeld in drie rijk geïllustreerde hardcover boekjes. Een mooi moment om 10 unieke bouwsels, die hoog scoren bij de medewerkers van Bouwtotaal, nog een keer in de spotlights te zetten.

Het kleinste huisje ooit bedacht, 1 m2 vloeroppervlak, is in 2012 ontwikkeld door Van Bo Le-Mentzel: ‘Voor mensen, die geloven, dat we een betere wereld krijgen als we meer bouwen en minder kopen.’ Je kan het huisje eenvoudig zelf bouwen en achterin je bestelbus meenemen.

Frank de Groot (hoofdredacteur van Bouwtotaal) is gecharmeerd van dit micro-huisje: ‘Het 1 m2 huisje Is me altijd bijgebleven als inspiratiebron van Slim Ruimtegebruik. Je kunt erin zitten of in slapen. En met wielen is je huisje verplaatsbaar. Dit concept zet vooral aan tot nadenken. Je kunt meer met weinig ruimte dan je denkt!’

Word je blij van dit soort gave huisjes? Bestel dan een van m'n boekjes:

Slim Ruimtegebruik 1, 2 en 3

Wil je de 10 tien toppers allemaal bekijken? Lees dan het hele artikel hier:

10 toppers uit 10 jaar Slim Ruimtegebruik

Conny Koster's Cob House

Cob is een samenstelling van klei, water, zand, grond, stro en een klein beetje kalk. Een eeuwenoud bouwmateriaal, dat wordt omarmd door ecodorpen, green villages en duurzame bouwers. Conny Koster is kunstenares, werkt graag met klei en vindt het een logische stap om haar eigen tuinhuis te kleien.

“We hebben de coniferen weggehaald, die tussen mijn tuin en die van de buren stonden. Wat overbleef was heel veel ruimte. In een tijdschrift kwam ik een artikel tegen over een Cob huisje van Annemarie en Peter van der Beek, Cob pioniers in Nederland. Ik kocht het gelijk en mijn fantasie deed de rest.” vertelt beeldend kunstenaar Conny Koster vol enthousiasme. Voor Conny was het hele project een kunstproject en een uitdaging om het voor elkaar te krijgen met zo min mogelijk kosten.

Conny heeft het boekje van Annemarie en Peter gebruikt als leidraad en aangepast aan haar eigen plek in de tuin: De fundering is gemaakt van grind, dat Conny gratis kon opgraven uit iemands tuin. De opbouw is van onbehandeld hout. Het dak, het hout en de ronde palen van kastanje hout heeft ze gekocht. De vier staanders zijn gemaakt van twee dikke palen van een schooltje waar de kunstenaar vroeger een kinderatelier had. Van februari tot juli 2018 heeft Conny in haar eentje de opbouw gemaakt. Van juli tot eind oktober heeft ze vervolgens de muren eronder gekleid. “Het was een hete zomer in 2018. Intens en heerlijk voelde het, dicht bij mezelf en bij de aarde.”

Word je blij van dit soort gave huisjes? Bestel dan een van m'n boekjes:

Slim Ruimtegebruik 1, 2 en 3

illustraties Marcel van Mierlo

Lees het hele artikel hier:

Conny Koster's Cob House

IJshutjes op Canadese meren

Op bevroren meren in heel Canada verschijnen iedere winter opnieuw de meest bijzondere ijsvissershutten. Soms een paar bij elkaar, soms hele dorpen, maar altijd voor een korte tijd. Als de dooi intreedt, is het seizoen voorbij.

“In een bepaald gebied vind je vaak vergelijkbare hutten omdat mensen elkaars stijlen kopiëren”, vertelde Richard Johnson, fotograaf en specialist op het gebied van ijshutjes. “In Nova Scotia komt er bijvoorbeeld regen uit de oceaan, die de hut kan bevriezen, dus die hutten zijn klein en gemakkelijk te verplaatsen. Saskatchewan heeft het hoogste aantal pick-uptrucks per hoofd van de bevolking in het land, dus hutten passen daar als Tetris-blokken in de vrachtwagenbedden.”

Niemand weet wanneer de ijshutten voor het eerst verschenen, maar op de muren van een hotel in Sainte-Anne-de-la-Perade, Quebec, hangen foto's uit de jaren 40 van de vorige eeuw waarop paarden te zien zijn die ijsschuilplaatsen op sleeën slepen. De stad heeft tegenwoordig een dorp met huurhutten die elektriciteit van het vasteland halen en 's nachts de bevroren rivier verlichten.

Fotograaf en ijshutten specialist Richard Johnson (24 mei 1957 – 1 december 2021)

Fotograaf Richard Johnson heeft een indrukwekkende studie gemaakt van ijsvissershutjes en ijsvisssersdorpjes met als resultaat een bijna oneindige serie fantastische foto’s. Met zijn jarenlange ervaring en prachtige fotogalerij mocht hij zich specialist noemen in de koele wereld van Canadese hutjes op het ijs.

Richard leerde al vroeg om zijn spullen op een slee te dragen in plaats van in een rugzak. Hij zag hoe de ontwerpen van ijshutjes in de loop van de jaren veranderden, maar fotografeerde alle hutjes op dezelfde manier: schone achtergrond, dezelfde horizonlijn, statief.

Wil je meer weten over de wereld van de ijshutjes bezoek dan de website: Richard Johnson Ice Huts.

Word je blij van dit soort gave huisjes? Bestel dan een van m'n boekjes:

Slim Ruimtegebruik 1, 2 en 3

illustraties Marcel van Mierlo

Lees hier het hele artikel 

Ijshutjes op Canadese meren